هاااای ارومیه ی آرام من ... آغوش روشنت را بگشا

پیش خودمون بمونه ولی برای من یکی از دلایل ناراحت کننده بودنِ ته کشیدن آب دریاچه ی نمک ارومیه اینه که نمیتونم وقتایی که زندگی واقعا داره فشار میاره خودمو تو این تخیل شیرین غرق کنم که میرم وسط دریاچه ی صورتی و زیبای ارومیه ... میپرم زیر آب ... و برنمیگردم

ببخشید که من مثل شما خون پاک عاریایی بحد کافی در رگهام نیست یا بیش و پیش از تمایلات پرنده دوستانه و شیک طبیعت پسندانه افکار سادیسمی دارم
ولی خب مردن آدم هم مهمه دیگه. ینی میخواید راضی بشم به اینکه اینهمه سختی بودنو تحمل کنم که آخرش سر یه تصادف رانندگی اونم بخاطر اینکه راننده درعین حرف زدن با مبایل دست توی دماغش کرده و برای یک لحظه منو وسط خیابون ندیده کشته بشم؟!؟؟
چه توقعاتی دارید از آدم به خدا!!! ایش