#بازنشر

دنبال چیز دیگری میگشتم که بطور کاملا اتفاقی خوردم به پست این کله داغهای بی چاک و دهن سان اردوگاه اشرف. و با یک کم فوضولی ب این کلیپ تبلیغاتی درباره ی زیبایی ها و مناظر شهر اشرف!

جدای از بار ارزشی گذاشتن روی مجاهدین/منافقین/یا هر اسمی که شما میپسندید دلم با دیدن این کلیپ بدجور برای آدمیزاد گرفت. 
استرس و پارانویا و اضطرابی که جاش رو با غم عوض میکنه گاه به گاه موج میزنه توی موسیقی پس صحنه. اضطراب و غمی که لابد از نظر انتخاب کننده ها تازه قشنگ هم هست و اشرف را خواستنی تر هم میکند.
بشر زیست کننده توی اشرف آنقدر غرق شده است در خشم و استرس و غربت از سایر آدمیزادگان که نمیفهمد این موسیقی خوب که نیست، حال خراب کن هم هست. 

پ.ن: ... همه ی بحثهای دیگرش بماند. میترسم که بشر ساکن قرارگاه اشرف یکطورهایی آینده ی ماهایی باشد که خودمان را قایم کرده ایم لای غربت و ناشناسی و پرخاشگریهای مجازی .

این هم آدرس کلیپ مذکور 

http://www.youtube.com/v/GYUJ0ogYKMM&color1=0xb1b1b1&color2=0xcfcfcf&hl=en_US&feature=player_detailpage&fs=1%22

صور

کلافه از گرما و کمی بیمار دراز کشیده کف زمین و کمر برهنه‌اش را با خنکای سرامیک اتاق کمی التیام میدهد لابد به خیال خودش.  از تو آشپزخانه نگاهش میکنم و دلم میرود. دلم میرود و میدوم توی اتاق پاورچین پاورچین میخزم در آغوشش به آرامی.
عصبی است و برخلاف همیشه صادق.  بوی غذایی که پخته ام تمام تنم را گفته و همین که بو میزند زیر دماغش کمی صورتش میرود توی هم.
- بالاخره ناهار چی خوردی که چنین بوی عجیبی میدی؟ 
خال مشکلی کنار گوش سفیدش را میبوسم و به پهنای صورتم لبخند می آید از این در آغوشش بودن خیالی.
+ نخوردمش که تاج‌سر. پختمش گذاشتمش کنار که حالت بهتر شد بلند شی با هم بخوریم.
از فرط درد و کلافگی مثل آب شفاف شده صورتش، و همه ی خستگی و بیحوصلگی عالم چرخ میخورد توی صورتش با این جمله.   لبخند گشاد تصنعی ای میزند و سعی میکند خودش را قایم کند پشت شیرین‌زبانی و شوخی هایش.
- ینی انقدر بد شده که خودت نمیتونی تنهایی بخوریش؟
میدانم که شوخی نمیکند. میدانم که بوی غذای رو تنم را و دستپختم را، میدانم که بیمزگی‌ها و بوسه‌های بیوقتم را نمیخواهد الان. 
محکمتر میخزم توی بغلش و دستهای سرخ بزرگش را روی بدن سفت میچسبم. میدانم که با همه‌ی این نخواستنها و روزمرگی‌ها یک چیز را خوب میخواهد. من را. بودنم را. و دلش قرص است از اینکه هیچ چیز را به این خوبی ندانسته‌ام در تمام این فراز و نشیب.

مباغله - از مجموعه‌ی چاقو و نمک

+  برای موهات چتری هم گذاشتی که من بتونم هر لحظه دلم رفت دست بیارم سمت صورتت موهاتو کناری بزنم؟

-   نه

+   چی پس؟

-    الان فقط میتونى تو بغلم قایم بشى

+   بغلت را هم دوس دارم معهذا